Rozdział XXX

-Cześć- podeszłam i pocałowałam Michała w policzek

-No cześć, siadaj- odsunął mi krzesło- coś kiepsko wyglądasz- zaśmiał się

-Dzięki Ci za komplement- wystawiłam mu język

-Nie no, nie tak miało zabrzmieć, ale dobrze się czujesz?- zapytał zmartwiony

-Świetnie, oprócz małego kaca- zaśmiałam się

-Aaa, to już wszystko rozumiem.

-Podać coś do picia?- zapytał kelner, który od razu pojawił się koło nas

-Poproszę sok jabłkowy-powiedziałam

-To dwa razy sok jabłkowy- uśmiechnął się Michał

-Za chwilę przyniosę, proszę kartę- podał nam menu i odszedł

-Co u Ciebie słychać? Już dawno się widzieliśmy, tylko w między czasie na meczach- zaczął

-Co u mnie, a bez zmian, tzn. nie, pewnie wiesz o Kubiaku…- spojrzałam na niego niepewnie

-Tak tak, słyszałem. Dość dziwna historia- uśmiechnął się

-No właśnie- odwzajemniłam uśmiech- a co u Ciebie?

-U mnie? Co może być u mnie, praca, praca i jeszcze raz praca- zaśmiał się- pracujesz gdzieś?

-Właśnie kończy mi się umowa w studiu fotograficznym- skrzywiłam się

-O to świetnie się składa- wyszczerzył się

-Świetnie składa? Nie rozumiem- popatrzyłam na niego zdziwiona

-No tak, bo ja przeważnie w tej sprawie chciałem się spotkać- zaczął- chodzi o pracę…

-Nooo….?

-Bo jak wiesz, robię też w Reprezentacji jako statystyk, posypał nam się trochę sztab i poszukujemy statystyka…

-A co ja mam do tego?

-Jak się o tym dowiedziałem pomyślałem o Tobie od razu, nie chciałabyś?- zapytał

-Michał, zwariowałeś? Nikt się nie zgodzi na Twój pomysł

-Przecież to nie tylko mój pomysł, dostałem wiadomość z góry, że mam z Tobą o tym porozmawiać, zaproponować Ci i Cię przekonać- wystawił wszystkie zęby

-Żartujesz?!- raczej stwierdziłam niż zapytałam

-Proszę, coś do jedzenia? –zapytał kelner stawiając zamówione napoje

-Nie, dziękujemy- stwierdził Mieszko, po czym kelner odszedł

-A wracając do tematu, nie żartuje, mówię całkiem poważnie, czy miałabyś ochotę być statystykiem w reprezentacji Polski w siatkówce? – spytał całkiem poważnie

- Michał, przecież ja nie potrafię, to duża odpowiedzialność…- zaczęłam

-Przestań, w Resovii sobie poradziłaś i to bardzo dobrze, że Andrzej Cię wychwalał i cały sztab, dlatego Tobie to proponujemy

-Nie wiem, nie mam pojęcia co zrobić, a jeśli sobie nie poradzę?

-Maja, poradzisz sobie na pewno. Nie mów nie, zastanów się nad tym i za góra dwa dni daj mi odpowiedź, bo po weekendzie jedziemy na zgrupowanie do Spały- uśmiechnął się

-Ok, obiecuję, że pomyślę nad tym i dam Ci znać- uśmiechnęłam się

Posiedzieliśmy jeszcze trochę i rozmawialiśmy po czym Mieszko odwiózł mnie do mieszkania Zbyszka.

-No cześć cześć gołąbeczki- wyściskałam przyjaciela i jego dziewczynę

-To powiedz mi, dlaczego nie możesz spać u siebie?- zapytał zaciekawiony atakujący

-Bo w mieszkaniu zostawiłam samych Paulę i Miśka- wyszczerzyłam się

-Asia, czy Ty to słyszysz, jak ja chciałem swatać Majkę z Michem to ona mi zabroniła bawić się w swatkę, a sama chce połączyć go z Paulą- zwrócił się do dziewczyny

-Ale kochanie, na dobre im to wyszło, że posłuchałeś Majki- przytuliła chłopaka

-No właśnie, dzięki Aśka- zaśmiałam się- ja Ci zawsze mówiłam, że Michała traktuje jak brata, ale nie słuchałeś mnie, a mi Paula mówiła, że podoba jej się Misiek, a Miśkowi Paula więc im pomogę- odparłam dumnie

-Wariacie Ty- poczochrał mnie po włosach

Zjedliśmy późną kolację, a przy okazji wypytywali mnie o imprezę, czy coś pamiętam itd. W międzyczasie napisałam do Michała sms’a  

„Braciszku o mnie się nie martw, jestem u Zbyszka i Asi, nie wrócę na noc, więc weź coś zrób w kierunku Pauli głąbie. Wino masz w szafce obok lodówki. Całuję M. :*”

Oczywiście musiał mi odpisać

„Głupia jesteś, ale i tak Cię kocham. Dzięki poradzimy sobie :)” .

<Michał>

Właśnie zaczęliśmy z Paulą robić późną kolację kiedy dostałem smsa od siostry

„Braciszku o mnie się nie martw, jestem u Zbyszka i Asi, nie wrócę na noc, więc weź coś zrób w kierunku Pauli głąbie. Wino masz w szafce obok lodówki. Całuję M. :*”

Uśmiechnąłem się do telefonu, kolejny wieczór sam na sam z Paulą. Normalnie kocham moją siostrę, ale nie mogę dać jej po sobie poznać, że tak bardzo się cieszę, więc jej odpisałem na spokojnie

„Głupia jesteś, ale i tak Cię kocham. Dzięki poradzimy sobie :)” i odłożyłem telefon.

-Możemy zrobić trochę mniej jedzenia- powiedziałem do Pauli, która gotowała sos

-A to czemu? Nie jesteś głodny- odwróciła się i spojrzała na mnie, takim spojrzeniem, że od razu zmiękły mi nogi

-Yyyy…. Co? Nie. Maja nie wróci na noc, Zbyszek do niej dzwonił, że ma jakąś sprawę i zostanie na noc- zacząłem zmyślać, no ale co miałem jej powiedzieć, że specjalnie pojechała do niego?

-Taa jasne- stwierdziła, a ja się przestraszyłem, że mi nie uwierzyła- pewnie u Piotrka jest- zaśmiała się

-Wiesz co, nie sądzę żeby łączyło ich coś więcej oprócz przyjaźni- stwierdziłem

-Szczerze?- pokiwałem głową- Ja też, ale uwielbiam się z niej śmiać, ona wtedy tak fajnie się złości i nos jej się marszczy- wybuchliśmy śmiechem

<Paula>

Właśnie wyciągałam makaron i podawałam do stołu, kiedy dostałam sms’a od Mai:

 „Kochanie, zostaję u Zbyszka na noc, ale tylko dlatego, żebyście mieli wolne mieszkanie. Dobrze wiem, że Michał nie jest Ci obojętny, zresztą Ty jemu też, więc wykorzystajcie to, więcej tak dobra nie będę :p”

Co za człowiek, nazmyślała Miśkowi, że Zbyszek ma jakąś sprawę, a tak naprawdę postanowiła nas zbliżyć do siebie. Z kim ja się przyjaźnię?! Co to za intrygantka?! Ale nie powiem, że nie, kocham ją i te jej pomysły. Może będę jej kiedyś za to dziękować, kto wie.

-Misiek, chodź już- krzyknęłam

-Idę już- i wyłonił się z pokoju- napijesz się wina?

-Chętnie, a kupiłeś?- zapytałam zdziwiona

-No co Ty, ale znając siostrę to na pewno gdzieś jakieś ma, najwyżej później może jej odkupię- zaśmiał się

Po paru minutach nalewał do kieliszków wino i zajadaliśmy się spaghetti mojego wykonania.

-Mmm… pysze- uśmiechnął się do mnie Michał – masz talent

-Dzięki, ale to tylko spaghetti

-Ja nawet makaron przypalę- zaczęliśmy się śmiać.

Zjedliśmy i wstawiliśmy naczynia do zlewu, żadne z nas nie chciało zmywać, więc zmyjemy jutro. Misiek zaproponował, abyśmy obejrzeli jakiś horror, ale wygrałam i włączyliśmy „Keith”.

-Przestań się tak wiercić, bo mnie rozpraszasz- zaśmiał się Michał

-Kiedy mi niewygodnie- stwierdziłam i wzruszyłam ramionami

-Wstań- popatrzyłam się na niego zdziwiona- no wstań- rozkazał mi po raz drugi, po czym usiadł wygodnie na kanapie opierając się o poręcz- teraz możesz położyć się na mnie- uśmiechnął się cwaniacko. Długo się nie wahałam i wykonałam jego polecenie. Czułam, że jego klatka piersiowa jest idealnie wyrzeźbiona. Mógłby mi robić za poduszkę codziennie.

-Stało się coś? Niewygodnie?- zapytał się mnie Michał kiedy wstałam z łóżka

-Nie, wszystko ok, muszę do łazienki- wymyśliłam na poczekaniu. A co? Może miałam mu powiedzieć, że było mi tak dobrze, że nie odrywałabym się od niego nigdy, że nie wiem co się dzieje w filmie, bo wcale się na nim nie skupiałam, tylko na osobie, która ze mną go ogląda? A może miałam mu powiedzieć, że czuję jak z dnia na dzień nie jest mi obojętny? Ja wiem, że Majka byłaby szczęśliwa, ale ja tego nie zrobię. Stanęłam w łazience przed lustrem, spojrzałam sobie w oczy- Idziesz tam i zachowujesz się normalnie, ogarnij się!- krzyknęłam sama na siebie, przemyłam twarz wodą i wyszłam, do mojego towarzysza. Kiedy weszłam do salonu Michał spał. Patrzyłam na niego dłuższą chwilę, tak uroczo wyglądał, a klatka piersiowa unosiła mu się równomiernie z każdym oddechem. Poszłam po koc, nakryłam go i pocałowałam w czoło…

I tym oto sposobem powstał rozdział XXX. 

Zachęcam do komentowania, a także do zajrzenia na drugi blog  http://niepewne-wczoraj-dzis-jutro.blogspot.com/

ściskam i całuję sassy <3 :*